Papa i ardhshëm do të zgjidhet nga Kolegji i Kardinalëve, figurat më të larta të kishës katolike të emëruara nga Papa, të cilët do të shkojnë në Romë në ditët e ardhshme për konklavën.
Emri vjen nga latinishtja cum clave, që do të thotë “me çelës”, që tregon procesin e mbyllur të zgjedhjes së një pape.
Ka më shumë se 250 kardinalë nga më shumë se 90 vende, por vetëm rreth 135 janë elektorë kardinalë, ata mbi 80 vjeç janë të përjashtuar.
Rreth 110 prej zgjedhësve kardinalë janë zgjedhur nga Françesku në 10 vitet e fundit dhe kryesisht pasqyrojnë vizionin e tij për një kishë më gjithëpërfshirëse.
Pasi kardinalët mblidhen në Romë, zakonisht 15-20 ditë pas vdekjes së Papës, ata mblidhen nën tavanin e mrekullueshëm të pikturuar të Mikelanxhelos në Kapelën Sistine për të filluar diskutimet e tyre.
Pasi janë deklaruar fjalët “ekstra omnes”, të gjithë jashtë, duke iu referuar të gjithëve, përveç kardinalëve votues dhe një grushti zyrtarësh dhe mjekësh, dyert janë të kyçura.
Fibank
Kardinalët betohen për fshehtësi absolute dhe nuk u lejohet asnjë kontakt me botën e jashtme gjatë kohëzgjatjes së procesit zgjedhor.
Telefonat e tyre janë hequr dhe nuk lejohen gazeta, televizion, letra apo mesazhe.
Kardinalët flenë dhe hanë në një bujtinë të ndërtuar enkas, shtëpinë e Shën Martës, pranë Kapelës Sistine, ku Papa Françesku jetoi 12 vitet e fundit.
Konklava fillon me një kremtim masiv, pas së cilës fillon diskutimi dhe votimi. Votimet mbahen çdo ditë, në mëngjes dhe pasdite, derisa një kandidat të fitojë dy të tretat e shumicës.
Pas çdo votimi ka një ditë pushim për lutje dhe reflektim. Konklava më e gjatë papale në historinë e fundit ishte viti 1922, kur kardinalëve iu deshën pesë ditë për të zgjedhur udhëheqësin e tyre të ri.
Çdo mashkull i pagëzuar mund të zgjidhet si Papë, megjithëse një kardinal në shërbim ka priroritet. Secilit zgjedhës i jepet një fletë votimi me fjalët eligo in summum pontificem (Unë zgjedh si pontif suprem) të shtypura në krye.
Ata vendosin emrin e zgjedhjes së tyre, palosin kartën dhe e hedhin në një kupë.
Votimi është i fshehtë, por kjo nuk do të thotë se procesi është i imunizuar nga fraksionet, intrigat dhe lobimet. Pas çdo raundi votimi, fletët e votimit digjen dhe shtohen kimikate për ta bërë tymin të zi ose të bardhë.
Tymi i zi që del nga oxhaku që tregon një rezultat negativ, ndërsa tymi i bardhë i shpall botës se është zgjedhur një Papë i ri.
Kandidati i suksesshëm pyetet nëse e pranon zgjedhjen dhe nëse po, cilin emër shenjtori zgjedh të marrë si Papë. Kardinalët zotohen se do t’i binden Papës së ri, i cili çohet në Dhomën e Lotëve ngjitur për t’u veshur me një veshje të bardhë dhe pantofla të kuqe.
Tre komplete veshjesh në madhësi të ndryshme prgatiten paraprakisht nga rrobaqepësit e Vatikanit.
Dekani i kardinalëve shkon në ballkonin kryesor të Bazilikës së Shën Pjetrit, para së cilës mblidhen mijëra besimtarë katolikë dhe turistë.
Ai deklaron “Annuntio vobis gaudium magnum: Habemus papam”- “Unë ju njoftoj një gëzim të madh: Kemi një Papë”.
Ndër emrat e përmendur shpesh si pasardhës të mundshëm të Papa Françeskut janë Matteo Zuppi, një kardinal përparimtar italian, Pietro Parolin , i cili shërben si Sekretar i Shtetit i Vatikanit dhe Luis Antonio Tagle, nga Filipinet.
