Nga Ermal Peçi
Ka ditë në politikën shqiptare ku realiteti duket sikur humbet busullën dhe përplaset me spektaklin televiziv. Sot ishte pikërisht një nga ato ditë. Një ditë kur politika u shndërrua në show, ndërsa show u soll si parodi politike. Në mes të këtij rrethi vicioz, një zarf i zi, ai objekt anonim që në Big Brother përcakton fatin e banorëve, vendosi të ngjitet edhe në derën e Partisë Demokratike.
Ironia e madhe është se në lajme dhe reels qarkullonte intervista e Ben Blushit që fliste për Big Brother-in si “krijimin e tij” televiziv dhe këtë po e debatonte në Mirëmbrëma Yje me Osmanin. Pikërisht ditën që politika shqiptare do sillte versionin e vet grotesk të “zarfit”. Një sinkron i çuditshëm: ndërsa Blushi fliste për krijimin e reality-show-t, PD po bënte ping-pong institucional për mosmarrjen e zarfit të thirrjes në SPAK, një histori ku askush nuk donte të ishte “banori” i nominuar për të vajtur brenda.
Kjo mungesë e guximit për të marrë një letër zyrtare, jo një kamera të fshehtë, i dha ditës një shije të fortë reality-show. Berisha nuk doli, PD nuk pranoi të merrte zarfin, ndërsa të gjithë rrotull nisën të jepnin justifikime nga më absurdët: s’na takon neve, nuk na e sollën si duhet, s’është formalisht dera jonë… Thua se s’bëhej fjalë për thirrjen e një ish-kryeministri për një nga çështjet më të errëta të tranzicionit, 21 janarin, por për një nominim të dështuar tek dhoma e gjumit e Big Brother Albania.
Pastaj vjen pika kulmore e ironisë: Top Channel njoftoi se Big Brother i ri nis në dhjetor. Ndërkohë, politika shqiptare po prodhonte episodin pilot të një show-i paralel, një reality me protagonistë realë.
Në këtë vend, Big Brother nuk është thjesht një format televiziv: është metafora jonë kolektive. Aty shohim ambicien, intrigën, lojën, manipulimin dhe teatrin. Sot, politika bëri gjithçka për ta imituar: me zarf, me imazhin e “banorit të revoltës”, me justifikimet e kota. Veçse ndryshimi qëndron diku tjetër: në Big Brother, publiku voton dhe vendos. Në politikën tonë, publiku veç sheh, përtypet dhe ngre supet.
Zarfi i zi në derën e PD-së na kujtoi brutalitetin e këtij absurdi: në Shqipëri, kur vjen koha për llogari, të gjithë bëhen banorë të Big Brother-it; kur vjen koha për transparencë, të gjithë kthehen në skenaristë.
Ndoshta, krejt pa dashje, politika jonë dha mesazhin e ditës: Big Brother nis në dhjetor, por politika shqiptare s’ka reshtur asnjëherë së qeni brenda shtëpisë, në lojën që zhvillohet mbi shpinën e qytetarëve.
