Një përplasje e heshtur, por e thellë, ku ndërthuren ambiciet politike dhe vizionet e kundërta për të ardhmen e shtetit hebraik…
Në një Izrael të torturuar nga erërat e luftës dhe tensionet e brendshme, Kryeministri Benjamin Netanyahu e gjen veten në qendër të një gare që zhvillohet jo vetëm në kufijtë e Rripit të Gazës, por edhe në korridoret më sekrete të pushtetit. Gjeneralët, shefat e inteligjencës të mësuar të godasin larg, dhe gjyqtarët e vendosur për të ruajtur ekuilibrin e vendit, po e ndjekin nga afër çdo lëvizje të tij. Është një përplasje e heshtur, por e thellë, ku ndërthuren ambiciet politike dhe vizionet e kundërta për të ardhmen e shtetit hebraik, ndërsa në sfond, konflikti me Hamasin dhe pasiguria ndërkombëtare diktojnë kohën e vendimeve më të vështira.
Radhët e IDF përfshijnë komandantë të ngurtësuar nga dekada konfliktesh, të ashpër në terren, por jo në përputhje me planet e kryeministrit dhe aleatëve të tij ultranacionalistë. Në krye të shërbimeve të inteligjencës janë burra të aftë të godasin armiqtë e Izraelit kudo, por të alarmuar nga përqendrimi i pushtetit në duart e kryeministrit. Në Gjykata, gjyqtarët janë të vendosur të mbrojnë natyrën demokratike dhe laike të shtetit dhe të kërkojnë një ekuilibër të qëndrueshëm me fqinjët e tij arabë.
Konflikti aktual politik i ka rrënjët në idenë e një “Izraeli të Madh” që Netanyahu e ka kultivuar që nga fillimi i tij. Që në vitin 1996, kur ai e surprizoi Shimon Peresin duke fituar zgjedhjet, slogani i tij ishte “nga lumi në det”, një formulë që përfshin të gjitha territoret e pushtuara. Me mbështetjen e Donald Trump, sot kryeministri e sheh aneksimin, të plotë ose të pjesshëm, të Bregut Perëndimor dhe Gazës të arritshëm.
Kundërshtari kryesor i brendshëm është Shefi i Shtabit të Përgjithshëm, Gjenerali Eyal Zamir, i cili ka udhëhequr IDF-në që nga marsi i kaluar. Një veteran i operacioneve të Jeninit në vitin 2002, Zamir nuk e kundërshton luftën kundër Hamasit apo lirimin e pengjeve, por ai dyshon në mundësinë e një pushtimi të qëndrueshëm të Gazës. Gjithashtu, kundër planit të ministrit të Mbrojtjes, Israel Katz, për të krijuar një “qytet humanitar” në Rafah për të përqendruar një pjesë të madhe të popullsisë së enklavës, ai e ka quajtur atë “të parealizueshëm” dhe një prelud për një dëbim masiv, një objektiv i deklaruar i udhëheqësve ultrafashistë, Itamar Ben Gvir dhe Bezalel Smotrich. Megjithatë, Katz kohët e fundit i ka dalë në mbrojtje Zamir-it, i akuzuar nga djali i kryeministrit izraelit Yair Netanyahu se qëndron pas një ” rebelimi dhe një grushti shteti ushtarak në tentativë”.
Zamir vazhdoi të paralajmëronte kundër pasojave të një pushtimi të plotë të Rripit të Gazës. “Operacioni do të rrezikojë seriozisht jetën e pengjeve dhe do të shkaktojë humbje të konsiderueshme të forcave të armatosura”, deklaroi ai, duke sqaruar se mbështet ” qasjen e rrethimit dhe bastisjeve të synuara nga pozicionet e kontrollit për të dobësuar Hamasin, por kundërshton një pushtim total që do të përfshinte edhe zonat ku mbahen pengje “. Gjenerali shtoi se ” një operacion i tillë mund të zgjasë me muaj, duke rritur presionin mbi ushtrinë e rregullt dhe rezervat “.
Rezistenca erdhi edhe nga Shin Bet. Drejtori Ronen Bar, tashmë nën presion për shkak se nuk arriti të parashikonte sulmin e 7 tetorit, i raportoi Gjykatës së Lartë se kryeministri i kishte kërkuar fshehurazi të hetonte qytetarët që protestonin kundër reformës gjyqësore. Netanyahu e quajti atë “gënjeshtar” dhe e shkarkoi, por gjykata e pezulloi urdhrin. I njëjti fat i ndodhi edhe Prokurores së Përgjithshme Gali Baharav-Miara, gruas së parë që mbajti këtë post, vajzës së një heroi të Palmach dhe një kundërshtare e vendosur e reformës gjyqësore. Edhe ajo u shkarkua dhe më pas u rikthye në detyrë nga gjyqtarët, të cilët hodhën poshtë akuzat e qeverisë për një “grusht shteti gjyqësor”.
Kryetari i Gjykatës së Lartë, Isaac Amit, në detyrë vetëm prej disa muajsh, tani e gjen veten duke menaxhuar krizën më serioze institucionale në historinë e Izraelit. Qeveria e konsideron emërimin e tij “të paligjshëm” dhe ministri i Drejtësisë Yariv Levin ka urdhëruar bojkot. Amit do të duhet të vendosë për reformën që synon kufizimin e autonomisë së gjyqësorit, një çështje kyçe në betejën e brendshme të Netanyahut.
Kryeministri, i vendosur të “pastrojë gjithçka” si brenda vendit ashtu edhe në Gaza, duhet të merret edhe me dezertimet brenda koalicionit.
Ai tashmë e ka humbur mbështetjen e udhëheqësit të Judaizmit të Torës së Bashkuar, Yitzhak Goldknopf, dhe partia Shas po kërcënon të largohet. Përçarja ka të bëjë me përjashtimin nga shërbimi ushtarak për studentët e yeshiva-s : e djathta fetare tani është e ndarë midis atyre që thjesht duan të studiojnë Torën dhe atyre që aspirojnë të luftojnë. /Përshtatur nga Il Giornale/
