Pas largimit nga Timori Lindor, Papa Françesku mbërriti sot në Singapor, etapa e tij e fundit në udhëtimin e gjatë ndërmjet Azisë dhe Oqeanisë, i cili preku edhe Indonezinë dhe Papua Guinenë e Re. Në ishullin qytet-shtet prej gjashtë milionë banorësh (të shpërndarë në një arkipelag prej 58 ishujsh), në skajin jugor të Gadishullit malez, Ati i Shenjtë përfundon një shtegtim 12-ditor, që deri tani ka pasur një bilanc entuziazmues, me një itinerar ndërmjet Kishave të reja, tejet të gjalla dhe aktive – pavarësisht se periferike dhe ‘në kufi’ – dhe feve të tjera, me të cilat forcohen marrëdhëniet: në veçanti me Islamin indonezian, fe dominuese, por jashtëzakonisht tolerante, në vendin me më shumë myslimanë në botë.
Është pikërisht larmia shoqërore dhe kulturore e katër vendeve të Azisë Juglindore e Paqësorit, që e bën këtë udhëtim të Papës Bergoglio një nga më të rëndësishmit dhe më premtuesit për të ardhmen. Duke marrë parasysh se është më i gjati i papnisë së tij, duhet thënë se Ati i Shenjtë, me 87 vite mbi supe, u tregua më se në gjendje të përballojë lodhjen në takimet e bisedat, që e gjallëruan e i lanë një përshtypje shumë të mirë.
Dokumenti i nënshkruar në xhaminë Istiqlal
Në Indonezinë multi-etnike, ku mbizotëron botëkuptimi i “unitetit në larmi”, Papa u vuri vulën marrëdhënieve të rëndësishme në nivelin e dialogut ndërfetar, duke nënshkruar me imamin e madh të Xhamisë Istiqlal – lidhur me katedralen katolike nga “tuneli i miqësisë” – një “deklaratë të përbashkët”, që konsolidon rrugën e nisur në Abu Dabi me Dokumentin mbi Vëllazërimin Njerëzor, edhe ai, i nënshkruar bashkë me Imamin e madh të Al-Azharit. Deklarata e Xhakartës i impenjon fetë të izolojnë ekstremizmin dhe fundamentalizmin, për të mos nxitur luftëra, urrejtje dhe përçarje, përkundrazi, për t’u bërë mjete angazhimi të përbashkët kundër “kulturës së dhunës”.
