Zgjedhjet politike janë momente kyçe për të gjitha vendet demokratike, ku zgjedhja e një lideri të aftë dhe vizioni i tyre për të ardhmen mund të ndryshojnë fatin e një kombi. Kjo realitet u vërtetua me zgjedhjet e fundit në Greqi dhe Shqipëri, ku fati i dy liderëve u manifestua në mënyra të kundërta.
Në Greqi, një shenjë e qartë e ndryshimit u duk me fitoren e partisë Micotaqis.
Çfarë ka bërë këtë parti të fitojë thellësisht?
Përgjigja është e qartë: një lider i ri që ka arritur të rivendosë ekonominë e vendit. Shpeshherë, figura e një lideri të ri sjell frymë të re dhe tërheq mbështetje të gjerë nga populli. Ky lider i ri në Greqi ka demonstruar aftësinë e tij për të përmirësuar situatën ekonomike të vendit dhe ka fituar besimin e qytetarëve.
Por, çfarë do të ndodhte nëse lideri i ri i partisë Micotaqis do të ishte vetë babai i tij i vjetër, i cili ka dalë nga skena politike dhe ka humbur lidhjen me realitetin aktual?
Përgjigja është e qartë: nuk do të kishte fitore të ngjashme. Një lider i ri vjen me energji të re, vizion të qartë dhe gatishmëri për të ndryshuar gjërat në mënyrë efektive.
Ndërkaq, në Shqipëri, historia është tjetër. Dy liderë të diskredituar dhe poshtëruar vazhdimisht kanë qenë pengesa për opozitën dhe demokratët. Berisha, Meta kanë shërbyer vetëm si kosto për vendin dhe janë bërë shkaku i konvertimit të Shqipërisë në një harte politike me ngjyrë mavi. Mungesa e një lideri të aftë dhe të përkushtuar për të përmbushur interesat e popullit ka bërë që kjo vend të ngelë në një situatë politike të pashpresë dhe të paralizuar.
Dy fqinjët, Greqia dhe Shqipëria, kanë treguar se liderët kanë një ndikim të vërtetë në rezultatet politike të një vendi. Ndërsa Greqia ka arritur të përfitojë nga një lider i ri me vizion dhe aftësi për të ringritur ekonominë, Shqipëria është e burgosur në një cikël të dobët liderësh të diskredituar.
Ky kontrast në fatet e tyre politike thellon ndarjen midis tyre. Megjithëse janë dy shtete fqinje, kanë të ardhme politike të ndryshme. Greqia është në rrugën e zhvillimit dhe përparimit, ndërsa Shqipëria është kapur në një stërvat politike ku liderët e dobët nuk i plotësojnë aspiratat e popullit.
Është interesante të vërehet se edhe në këto situata, vullneti i popullit për ndryshim dhe për të zgjedhur liderë të aftë shfaqet në mënyrë të dukshme. Në Greqi, fitoret e partisë Micotaqis tregojnë se populli ka vlerësuar vizionin e liderit të ri dhe arritjet në sektorin ekonomik. Ky rezultat i suksesshëm në zgjedhje dëshmon se votuesit janë të hapur ndaj ndryshimit dhe janë të gatshëm të japin mundësi liderëve të rinj për të ndryshuar vendin.
Në Shqipëri, ndërkohë, ndjenja e pakënaqësisë dhe zhgënjimit ndaj liderëve të vjetër është e dukshme. Për shumë vite, këta liderë kanë shërbyer interesave të tyre personale dhe kanë dështuar në plotësimin e premtimeve të tyre. Ata kanë humbur lidhjen me popullin dhe nuk janë më burim i ndryshimit pozitiv në vend.
Sali Berisha, një nga liderët e diskretituar në Shqipëri, është simbol i një epoke të mbrapshtë politike. Populli nuk pranon të vazhdojë të bëhet pengesë për përparimin e vendit. Kjo tregon se edhe në Shqipëri, vullneti për të zgjedhur liderë të rinj dhe të përgjegjshëm është i pranishëm.
Në përfundim, zgjedhjet në Greqi dhe Shqipëri shënojnë dy realitete të ndryshme. Një lider i ri dhe i aftë mund të sjellë ndryshim dhe përparim në një vend, ndërsa liderët e diskredituar krijojnë pengesa dhe ndikojnë në dobësimin e vendit.
