Gara vendimtare midis Kinës dhe Perëndimit janë afatgjata, sistematike: tranzicioni i energjisë dhe transformimi industrial në një logjikë të gjelbërt, gara për zhvillimin teknologjik dhe betejat përgjatë zinxhirit të furnizimit të gjysmëpërçuesve, infosfera dixhitale (shih TikTok), bioteknologjia.
Lajmi se Holanda dhe Japonia po vendosin një formë kontrolli të eksporteve për pajisjet e prodhimit të gjysmëpërçuesve është një zhvillim shumë i rëndësishëm. Kina është shumë e shqetësuar për faktin se Uashingtoni dëshiron të pengojë zhvillimin teknologjik dhe industrial të Pekinit; ka të dhëna të të dërguarve kinezë që kanë kontaktuar homologët në vende të tjera për këtë, duke dëshmuar se ajo i frikësohet seriozisht një kontrolli të SHBA-së. Këto kontrolle të eksportit mund të kenë një ndikim të madh në aftësinë kineze për të krijuar një industri të avancuar dhe konkurruese të çipave; kjo është një goditje për ambiciet teknologjike të Kinës.
Pekini duket se do ta ketë të vështirë ta kapërcejë këtë mur për shkak të kontrolleve të eksportit dhe faktit që qytetarët amerikanë nuk mund të kontribuojnë në zhvillimin e industrisë së mikroçipëve kinezë. Dhe gjithçka luhet në aftësinë kineze (mungesë) për të zotëruar FinFET, metodën e projektimit 3D për çipat më të avancuar.
Kundërpërgjigja kineze nuk ka vonuar në këtë fushë teknologjike. Kinezët po lëvizin për të vendosur disa komponentë kryesorë të paneleve diellore në “listën e zezë” të eksporteve. Ekzistojnë tre kategori produktesh të lidhura me Panelet që mund të përfundojnë në listë: vafera, silikoni i zi dhe derdhja e shufrës (97%). Me pak fjalë, komponentë thelbësorë për prodhimin e paneleve diellore. Pekini dëshiron të mbrojë lidershipin e tij teknologjik në fotovoltaikë (rezultat i 50 miliardë dollarëve subvencione, dhjetëfishi i atyre të Evropës, që nga viti 2011) dhe të ruajë konkurrencën e industrive të tij.
Kufizimi i eksportit të këtyre komponentëve do të ishte një veprim afatshkurtër përmes të cilit Kina mund të ketë një ndikim të konsiderueshëm. E njëjta gjë vlen edhe për mineralet e rralla, metalet kritike dhe produktet në të gjithë spektrin e teknologjisë së gjelbër, mbi të cilat Pekini zotëron fuqi të konsiderueshme.
Në këtë logjikë raprezalje, Pekini mund të kufizojë vërtet aftësinë perëndimore për të zhvilluar një segment shumë të rëndësishëm të ekonomisë moderne nga një këndvështrim strategjik, zinxhirin e furnizimit të teknologjisë së gjelbër. Për Kinën, rezultati ideal do të ishte krijimi i një varësie nga inputet kineze përgjatë zinxhirit të vlerës së energjisë së pastër, ashtu siç ka bërë Rusia me naftën dhe gazin në Europë. Me ndryshimin që kontrolli kinez do të ishte më i gjerë dhe më me ndikim se ai rus, për shkak të pozitës dominuese të Kinës në sektorin e materialeve kritike për teknologjitë e gjelbra. Shantazh politik përmes burimeve energjitike dhe teknologjike.
Objektivat kryesore janë kompjuterat kuantik dhe inteligjenca artificiale. Sektorë për të cilët qeveria kineze do të marrë përsipër të hapë qendra të reja kërkimore dhe laboratorë, si dhe të stimulojë startup-et dhe kompanitë në sektorin e tregtisë elektronike dhe në mbledhjen e të dhënave vendimtare për të ushqyer zhvillimin e AI.
Jo vetëm softuerët dhe teknologjia e thellë janë në qendër të vëmendjes. Plani i ri kinez për zhvillimin industrial synon gjithashtu të forcojë shkencat e forta dhe industrinë e përparuar. Ndër sektorët thelbësorë të kësaj politike të re industriale, janë mineralet e rralla dhe materialet speciale, robotikë, motorë aeronautikë, automjete elektrike dhe vetëdrejtuese, mjekësi inteligjente dhe inovative, makineri bujqësore dhe industriale të përdorura në ndërtimin e anijeve, aviacionin dhe hekurudhat me shpejtësi të lartë, si dhe teknologjitë e reja të sistemeve satelitore.
