Një pushtim kinez i Tajvanit në vitin 2026 do të rezultonte në mijëra viktima midis forcave kineze, amerikane, tajvaneze dhe japoneze dhe nuk do të kishte gjasa të rezultonte në një fitore për Pekinin, sipas një instituti të shquar të pavarur të Uashingtonit, i cili zhvilloi një analizë, shkruan CNN.
Një luftë mbi Tajvanin mund ta lërë një ushtri fitimtare amerikane në një shtet po aq të gjymtuar sa edhe forcat kineze që mundi.
Në fund të konfliktit, të paktën dy aeroplanmbajtëse amerikane do të shtriheshin në fund të Paqësorit dhe marina moderne e Kinës, e cila është më e madhja në botë, do të ishte në “rrënim”.
Këto janë ndër konkluzionet që Qendra për Studime Strategjike dhe Ndërkombëtare (CSIS), bëri pas ekzekutimit të asaj që pretendon se është një nga simulimet më të gjera të lojërave luftarake të kryera ndonjëherë në një konflikt të mundshëm mbi Tajvanin, ishullin demokratik prej 24 milionë banorësh.
Partia Komuniste Kineze pretendon se është pjesë e territorit të saj sovran, pavarësisht se nuk e ka kontrolluar kurrë atë. Udhëheqësi kinez Xi Jinping ka refuzuar të përjashtojë përdorimin e forcës ushtarake për të vënë ishullin nën kontrollin e Pekinit.
“Nuk ka asnjë lojë të paklasifikuar lufte duke parë konfliktin SHBA-Kinë,” tha Mark Cancian, një nga tre drejtuesit e projektit dhe një këshilltar i lartë në Qendrën për Studime Strategjike dhe Ndërkombëtare.
CSIS e drejtoi këtë lojë lufte 24 herë për t’iu përgjigjur dy pyetjeve themelore: a do të kishte sukses pushtimi dhe me çfarë kostoje? Përgjigjet e mundshme për këto dy pyetje janë jo dhe të mëdha, thuhet në raportin e CSIS.
“Shtetet e Bashkuara dhe Japonia humbasin dhjetëra anije, qindra avionë dhe mijëra pjesëtarë të shërbimit. Humbje të tilla do të dëmtonin pozicionin global të SHBA-së për shumë vite”, thuhet në raport. Në shumicën e skenarëve, marina amerikane humbi dy aeroplanmbajtëse dhe 10 deri në 20 luftëtarë të mëdhenj sipërfaqësor.
Përafërsisht 3,200 trupa amerikane do të vriteshin në tre javë luftime, gati gjysma e asaj që humbi SHBA në dy dekada luftime në Irak dhe Afganistan.
“Kina gjithashtu vuan shumë. Marina e saj është në rrënim dhe dhjetëra mijëra ushtarë janë robër lufte”, tha ai. Raporti vlerësonte se Kina do të humbiste rreth 10,000 trupa,155 avionë luftarakë dhe 138 anije të mëdha.
Tajvani do të shkatërrohej
Skenarët përshkruajnë një të ardhme të zymtë për Tajvanin, edhe nëse një pushtim kinez nuk ka sukses.
“Ndërsa ushtria e Tajvanit është e pandërprerë, ajo është degraduar rëndë dhe është lënë për të mbrojtur një ekonomi të dëmtuar në një ishull pa energji elektrike dhe shërbime bazë”, thuhet në raport.
Ushtria e ishullit do të pësojë rreth 3,500 viktima, thuhet në raport.
Japonia ka të ngjarë të humbasë më shumë se 100 avionë luftarakë dhe 26 anije luftarake ndërsa bazat ushtarake amerikane në territorin e saj të origjinës do të jenë nën sulmin kinez.
Por CSIS tha se nuk dëshiron që raporti i saj të nënkuptojë një luftë mbi Tajvanin “është e pashmangshme apo edhe e mundshme”.
“Udhëheqja kineze mund të miratojë një strategji të izolimit diplomatik, presionit të zonës gri ose detyrimit ekonomik kundër Tajvanit,” tha ai.
Dan Grazier, një bashkëpunëtor i lartë i politikës së mbrojtjes në Projektin për Mbikëqyrjen e Qeverisë (POGO), e sheh një pushtim të drejtpërdrejtë kinez të Tajvanit si jashtëzakonisht të pamundur.
Një operacion i tillë ushtarak do të prishte menjëherë importet dhe eksportet mbi të cilat mbështetet ekonomia kineze për vetë mbijetesën e saj, tha Grazier për CNN, dhe ndërprerja e kësaj tregtie rrezikon kolapsin e ekonomisë kineze në një kohë të shkurtër. Kina mbështetet në importet e ushqimit dhe karburantit për të drejtuar motorin e saj ekonomik, tha Grazier, dhe ata kanë pak hapësirë për të manovruar.
“Kinezët do të bëjnë gjithçka që munden në vlerësimin tim për të shmangur një konflikt ushtarak me këdo,” tha Grazier. Për të sfiduar Shtetet e Bashkuara për dominimin global, ata do të përdorin fuqinë industriale dhe ekonomike në vend të forcës ushtarake.
Por liderët e Pentagonit e kanë etiketuar Kinën si “kërcënim në rritje” të Amerikës dhe raporti i Fuqisë Ushtarake të Kinës i mandatuar nga Kongresi i vitit të kaluar tha se “PLA rriti veprimet provokuese dhe destabilizuese në dhe rreth ngushticës së Tajvanit, për të përfshirë fluturime në rritje në zonën e pretenduar të identifikimit të mbrojtjes ajrore të Tajvanit dhe kryerja e ushtrimeve të fokusuara në kapjen e mundshme të një prej ishujve periferikë të Tajvanit.”
Në gusht, vizita e kryetares së atëhershme të Dhomës Nancy Pelosi në ishull shkaktoi një shfaqje të gjerë të fuqisë ushtarake të PLA, e cila përfshinte dërgimin e raketave mbi ishull, si dhe në ujërat e zonës ekskluzive ekonomike të Japonisë.
Kina rrit presionin ushtarak
Që atëherë, Pekini ka rritur taktikat e presionit ushtarak agresiv në ishull, duke dërguar avionë luftarakë përgjatë vijës mesatare të ngushticës së Tajvanit, trupi i ujit që ndan Tajvanin nga Kina dhe në zonën e identifikimit të mbrojtjes ajrore të ishullit.
Dhe duke folur për Tajvanin në Kongresin e 20-të të Partisë Komuniste Kineze në tetor, udhëheqësi kinez Xi Jinping fitoi duartrokitje të mëdha kur tha se Kina “do të përpiqet për ribashkim paqësor” – por më pas dha një paralajmërim të zymtë, duke thënë “ne kurrë nuk do të premtojmë të heqim dorë nga përdorimi të fuqisë dhe ne rezervojmë mundësinë e marrjes së të gjitha masave të nevojshme.”
Administrata Biden ka qenë e palëkundur në mbështetjen e saj për ishullin siç parashikohet nga Akti i Marrëdhënieve me Tajvanin, i cili tha se Uashingtoni do t’i sigurojë ishullit mjetet për t’u mbrojtur pa i angazhuar trupat amerikane në atë mbrojtje.
Akti i Autorizimit Kombëtar të Mbrojtjes, i nënshkruar së fundmi, i angazhon SHBA-në për një program për të modernizuar ushtrinë e Tajvanit dhe siguron 10 miliardë dollarë ndihmë për sigurinë gjatë pesë viteve, një shenjë e fortë e mbështetjes afatgjatë dypartiake për ishullin.
Megjithatë, Biden ka thënë më shumë se një herë se personeli ushtarak amerikan do të mbronte Tajvanin nëse ushtria kineze do të fillonte një pushtim, edhe pse Pentagoni ka këmbëngulur se nuk ka ndryshim në politikën e Uashingtonit “Një Kinë”.
Sipas politikës “Një Kinë”, SHBA-të pranojnë pozicionin e Kinës se Tajvani është pjesë e Kinës, por kurrë nuk e ka njohur zyrtarisht pretendimin e Pekinit për ishullin vetëqeverisës.
“Luftërat ndodhin edhe kur analiza objektive mund të tregojë se sulmuesi mund të mos jetë i suksesshëm,” tha Cancian.
Asnjë model i Ukrainës për Tajvanin
“Nuk ka asnjë “model të Ukrainës” për Tajvanin”, thuhet në raport, duke iu referuar mënyrës sesi ndihma amerikane dhe perëndimore u fut ngadalë në Ukrainë, shumë pasi filloi pushtimi i Rusisë ndaj fqinjit të saj dhe asnjë trupë amerikane apo e NATO-s nuk po lufton në mënyrë aktive kundër Rusisë.
“Pasi të fillojë lufta, është e pamundur të dërgohen trupa apo furnizime në Tajvan, kështu që është një situatë shumë e ndryshme nga Ukraina ku Shtetet e Bashkuara dhe aleatët e saj kanë qenë në gjendje të dërgojnë furnizime vazhdimisht në Ukrainë”, tha Cancian. “Me çfarëdo që tajvanezët do të luftojnë luftën, ata duhet ta kenë atë kur të fillojë lufta.”
Uashingtoni do të duhet të fillojë të veprojë së shpejti nëse dëshiron të përmbushë disa nga rekomandimet e CSIS për sukses në një konflikt në Tajvan.
