Nga Indrit Vokshi
Ambasadori i Habsburgëve në Stamboll në vitet 1500, Ogier de Busebeq, shkruan se Perandoria Osmane ka një karakteristikë: aty, nga stallier kuajsh, nëse shfaq merita, mund të bëhesh komandant, vali, pasha, vezir (psh Kupurulu u bë nga kuzhinier, sh. im).
Ketë karakteristikë nuk e kanë monarkitë e Europës, shkruan ai; në monarkitë e Europës sistemi i klasave, titujve dhe privilegjeve të trashëguara, është shumë i pandryshueshëm. Perandoria Osmane në 1500-tat ishte më gjithëpërfshirëse.
Për analogji të dalim tek opozita, PD. Në dekadën e fundit në opozitë, janë promovuar në nivel qëndror vetëm 5 të rinj, të gjithë sipas parave dhe garantëve që kanë paguar për ta.
Spo i përmend emrat por mendojeni vetë, kush u promovua fort nga 2013 e këtej dhe pse.
Parti totalisht e fortifikuar dhe e gozhduar sipas “titujve dhe privilegjeve” dhe jo gjithëpërfshirëse ku edhe po nuk pate para e garant për të paguar, të promovohesh për shkak të talentit.
Ndaj katandiset opozita në bajrak sepse nuk i përgjigjet nevojës për mobilitet social e politik. Ka 100 vjet të njejtin skelet e të njejtin konfigurim. Në logjikën e një tarafi i cili synon t’i imponohet shoqërisë dhe jo të një partie e cila e qeveris shoqërinë përmes vetë shoqërisë, pra shoqëria vetëqeveriset nëpërmjet saj.
Prej këtij formatimi, opozitarizmi në Shqipëri e ka humbur davanë për kohë të gjatë.
