Nga Zef Ndreka
Ka shumë vite që politika shqiptare nga dy krahët e saj ka ndërtuar një kënetë me ujë të qelbur. Në këtë kënetë janë lëshuar e janë rritur shumë peshq, ndërmjet tyre edhe grabitçarë.
Në demokracinë e kontrolluar shqiptare jo nga rregullat e politikës por një zot e di nga çfarë, në kënetën tonë të e politikës u rritën peshqit në garë kush të pasurohet më shumë, kush ta kontrollojë kënetën Shqipëri, duke ngrenë njëri tjetrin.
Këneta e ndërtuar nga politika shqiptare, në fakt ishte një hambar për qeveritarët, për Kryeministrat, për Presidentët e vëndit.
Aq u rritën peshqit, sa u bënë të rrezikshëm për njëri tjetrin, për shqiptarët e Shqipërinë, por edhe më tej.
Madje, disa prej tyre u bënë të rrezikshëm edhe për SHBA-të e më gjërë. Aq sa amerikanët menduan ti shpallnin non grata në shtetin e tyre për shkak të rrezikshmërisë së këtyre specieve.
Llojet e peshqëve të rrezikshëm janë disa ngjyrash, por ngjyra bazë dominon e kuqja.
Kështu, pasi mbaroi së ndërtuari e ndërkohë u rritën peshqit, kënetës filloi ti vije era.
Filluan të kafshojnë për të mbijetuar sipas parimit: “peshku i madh e ha të voglin”.
Nisur nga kjo frikë, peshqit mesatarë vendosën të bëjnë disa “vrima” në ujë që këneta të thahej, ndryshe i priste eliminimi i sigurtë.
Kështu, konkretisht në politikën shqiptare, kanë mbetur peshqit e mëdhenj të kënetës Berisha, Metaj dhe kryepeshku Rama, i cili, me votë të vjedhur ka marrë mandatet për të qeverisur kënetën.
A nuk ka ndodhur pikërisht kështu?!
Rama po dominon duke ngrenë peshqit e vet. Në kënetën politike, i ka lënë një zonë të vogël shengen dy peshqeve të tjerë të mëdhenj, dhe po mbretëron i qetë!
Për të krijuar politikë, po godet një e nga një ministrat e tij, dhe administratën e lartë.
Në fakt, kjo goditje ka ardhur nga reforma amerikane në drejtësinë e re shqiptare.
Në rrjetën Tabaku kanë rënë deri tani shumë prej peshqëve të qelbur, të vegjël e mbi mesatarë. Do vijë dita e nuk do të shpëtojnë as peshqit e mëdhenj. Sepse këneta po thahet, uji po paksohet dhe tre peshqit e mëdhenj do mbesin edhe pa ujë. Kjo është situata momentalisht e kënetës.
Arben Ahmetaj nga larg “kërcënon” me largimin e tij. Edi Rama ndihet bashkëfajtor por nuk merr përgjegjësi.
Njëra pjesë opozitare luan lojën e saj të dobët, por gjithsesi në favor të Ramës. Pjesa tjetër zyrtare hesht, duke pritur shtizat amerikane apo SPAK-un ti godasë. Ndërkohë shqiptarët në tërësi po vuajnë të pa shpresë për ndryshim.
Gjithë kjo katrahurë kërkon një zgjidhje.
A do të mund të jetë shpresë një opozitë e përçarë?!
A mund të ketë shpresë nga një opozitë brënda të cilës ka peshq të mëdhenj që qelbin kënetën?!
Gjithsesi shpresojmë që këneta ka filluar të rrjedhë, të thahet, dhe peshqit e mëdhenj edhe pse nuk ranë në rrjetën Tabaku të mbesin të veçuar në kënetë duke kërkuar më kot ujë për mbijetesë!
Koha e opozitës për ndryshim ka ardhur e po kalon. Klasa politike shqiptare sidomos ajo opozitare duhet të kërkojë e të marrë përgjegjësitë e saj të ligjshme, duke u ngritur nga gjumi…
