Nga Selim Kurti
_____________________
Po ben buje ne mediat italiane. As vete nuk do ta kishte imagjinuar qe do te behej nje personazh mediatik kombetar. Jo me kot! Ajo ka shenuar nje rekord te vertete: ne 36 vjet pune, nuk ka munguar kurre, perjashtuar lejen e lindjes (nje here: 5 muaj) dhe kovidin (vetem 3 dite, pasi kane qene me pushime).
Per asnje arsye tjeter, nuk ka kerkuar leje, nuk ka kerkuar zevendesime, nuk ka kerkuar shtyrje te oreve te veta mesimore! Nga ora 08:00 e te henes deri ne 13:00 te se shtunes.
Kurre, ne plot 36 vjet. Nuk eshte pak, apo jo?
64-vjeçarja Nicoletta Minelli eshte mesuese e historise e filozofise ne nje lice te ishullit Elba (i famshem per azilin 10-mujor te Napoleonit: nga 3 maji 1814 deri me 26 shkurt 1815).
Vete ajo tregon se, perveç shendetit te mire, e ka ndihmuar shume edhe pasioni i veçante.
Dashuria per mesimdhenien eshte zembereku, qe e shtyn te shkoje ne shkolle, edhe kur ka ndonje ankese per shendetin.
“Çdo mengjes te nje dite pune, mezi pres te shkoj ne klase, sepse, edhe nese kam nje shqetesim, nxenesit ma kalojne pa e kuptuar”, thote ajo.
Nje model korrektese per ta ndjekur, e ka patur: babain e saj, i cili ishte i dedikuar plot pasion ne punen e tij si punonjes i policise pyjore. Nisej i pari dhe kthehej i fundit.
I pelqen te ndihmoje te rinjte ne brishtesine e tyre, sepse siç thekson Nicoletta, “nxenesit e sotem jane zhytur ne nje realitet virtual e jane shume te varur nga rrjetet sociale. Familjet jane bere shume “doreleshuara” me femijet e tyre dhe perplasen ore e çast me shkollen.”
Nuk lë pa thene se punen si mesuese nuk do ta nderronte me asgje tjeter ne bote. Sepse eshte shperblyese, te mban me shpirt rinor, ne nje hap me kohen.
“Kur jam ne klase, nuk do te doja te isha askund tjeter ne kete bote.”
Iu duhet dhene nje shembull nxenesve, thote mesuesja “rekordmene”: me sjellje, me teper se me fjale, sepse ata e çmojne rendesine e impenjimit, te perkushtimit, te detyres.
Nuk mungojne “vicklat” e kolegeve, si ne çdo vend e profesion. “Ç’te shtyn ta besh gjithe kete? Se mos po te japin ndonje medalje te madhe?”, i thone ata.
E ajo u pergjigjet se nuk e bente per medalje, por si detyre ndaj profesionit qe kishte zgjedhur.
Nuk ka provuar kurre lodhje, sepse çdo dite ndihet plot adrenaline dhe e gatshme per te perballuar problemet e perditshme.
Edhe pse, siç thote vete, nuk ka me nevoje te pergatitet per permbajtjen e temes, punon pa nderprerje per perditesimin me modalitete te reja te mesimdhenies.
Keshilla qe ka per koleget dhe mesuesit ne pergjithesi:
“Nese ne mengjes mesuesi nuk ka kurrefare deshire te hyje ne shkolle dhe, nderkohe qe gjendet ne klase, do te kishte dashur te ishte diku tjeter, duhet te nderroje menjehere zanatin.”
