Vitin e kaluar, 90 vjeç, unë përjetova një përvojë që më ndryshoi krejtësisht jetën. Pas dhjetëra vjetësh që kisha luajtur rolin e një personazhi të famshëm fantastiko-shkencor që eksploron gjithësinë, mu dha rasti të shkoj vetë në hapësirë. Isha përgatitur të përjetoja një lidhje të thellë me gjithësinë që na rrethon, të shijoja tërheqjen e forte për eksplorim pa fund.
Isha krejtësisht gabim. Ndjenja më e forte që mbizotëronte dukshëm mbi gjithë të tjerat ishte hidhërimi më i thellë që kisha përjetuara ndonjëherë.
Atje kuptova, në formën më të qartë të mundshme, që ne jetojmë në një oaz të vockël jete të rrethuar nga madhësia e pafund e vdekjes. Nuk pashë gjëkundi mundësitë e pafund të botëve që presin të eksplorohen, të aventurave që të ftojnë t’iu përvishesh, apo të krijesave të gjalla me të cilat mund të lidhesh. Pashë vetëm errësirën më të thellë që mund të përfytyrohet, të cilës i kundërvihej qartë ngrohtësia mikpritëse e planetit tonë, kësaj shtëpie jetëdhënëse.
Për mua ky ishte një zgjim jashtëzakonisht tronditës. Më mbushi me trishtim. Aty kuptova se ne kemi harxhuar dhjetëvjeçarë të tërë, ndoshta edhe shekuj, me maninë për të pare tutje, jashtë. Unë vetë kam dhënë ndihmesën time në popullarizimin e idesë së hapësirës si kufiri i fundit. Mu desh të shkoja vetë në hapësirë për të kuptuar se Toka është dhe do të mbetet shtëpia jonë, ndërkohë që ne e kemi keqpërdorur atë pa pushim, duke e kthyer atë në të pabanueshme.
Uilliam Shatner (lindur në 22 mars 1931) është aktor kanadez me një karrierë që shtrihet në shtatë dhjetëvjeçarë. Roli i tij më i famshëm është portretizimi i Xhejms T. Kërk në serialin e njohur “Star Trek”.
Përgatiti: Arben Kallamata
