nga Andi Mustafaj
Këtë muaj nuk kam bërë asnjë ndërhyrje në media.
Asnjë video, asnjë reels.
I vura vetes një objektiv:
të arrija 500 mijë shikime vetëm me shkrime.
Bëra 18 shkrime.
Nuk e arrita 500 mijëshin.
Por arrita 490 mijë.
Për disa nuk janë shumë,
Për mua mjaftojnë për të provuar diçka thelbësore:
Po, shqiptarët lexojnë.
Po, shqiptarët kuptojnë.
Po, shqiptarët debatojnë.
Shqiptari është qenie politike.
Dhe meriton t’i flitet si i tillë.
Mos lejoni askënd t’ju ulë.
Mos pranoni askënd që ju trajton si spektator.
Ka hapësirë për modele të tjera:
modele të politikës optimiste, pozitive, ndërtuese.
Ju falenderoj për çdo lexim,
çdo debat,
çdo kundërshtim,
çdo reflektim.
Shkrimet ekzistojnë sepse ka një komunitet që dëshiron t’i lexojë.
Dhe kjo është shpresë.
Për të shmangur çdo keqkuptim:
shikimet nuk janë “mbështetje”.
Rrjetet nuk janë “fuqi reale”.
Por unë nuk jam kandidat për asgjë.
Jam thjeshtë një demokrat.
Vazhdoj rrugën time,
në llogoren time.
