Tre bombardues amerikanë B-52 u ngritën nga Baza e Forcave Ajrore Barksdale në shtetin e Luizianës të mërkurën e kaluar dhe fluturuan në jug drejt Karaibeve.
Avionët, të cilët forca ajrore i konsideron “shtyllën kurrizore” të flotës strategjike të bombarduesve amerikanë, mund të lëshojnë një sërë më të gjerë bombash dhe raketash se çdo aeroplan tjetër i SHBA-së. Ata vijuan të fluturonin në rrathë pranë bregdetit të Venezuelës, jo shumë larg nga Maiquetía, aeroporti kryesor që i shërben Karakasit.
Ekspertët thanë se turneu i B-52-ve synonte kryesisht t’i dërgonte sinjal një njeriu: Presidentit të Venezuelës, Nicolás Maduro.
“Mendoj se ne thjesht po përpiqemi t’i dërgojmë një mesazh Maduros se ne mund të dislokojmë, ne mund të bëjmë çfarë të duam’,” tha një ish-zyrtar i lartë ushtarak. Ishte një projektim i fuqisë “i krijuar për të treguar se ne po i kushtojmë vëmendje, ne kemi aftësinë dhe po e shfaqim atë për ju”.
Afër Venezuelës, qeveria revolucionare socialiste e së cilës ka qenë prej kohësh në mosmarrëveshje me Uashingtonin, SHBA ka kryer përqendrimin e saj më të madh ushtarak në Karaibe për dekada. Rreth 10,000 trupa, tetë anije luftarake, një nëndetëse bërthamore dhe avionë luftarakë F-35 janë vendosur në rajon që nga gushti.
“SHBA ka zëvendësuar dy nga anijet luftarake, gjë që do të thotë se kjo forcë do jetë aty për njëfarë kohe,” tha Mark Cancian, një ish-zyrtar i Pentagonit.
Qeveria e Venezuelës, e pasur me naftë, ka ngritur frikën e një pushtimi amerikan, por forcat amerikane në rajon nuk janë të mjaftueshme për një pushtim në shkallë të plotë, thanë ekspertët. Përkundrazi, ato duket se synojnë si luftimin e trafikimit të drogës – që është qëllimi i deklaruar i administratës Trump – ashtu edhe presionin ndaj Maduros për t’u larguar nga pushteti, sipas ish-zyrtarëve të mbrojtjes, analistëve ushtarakë dhe ekspertëve rajonalë.
Që nga fillimi i shtatorit, SHBA ka goditur të paktën shtatë skafe që tha se po trafikonin drogë në veri në Karaibe, duke vrarë gjithsej 32 persona në sulme, përfshirë edhe të premten e kaluar.
Në të njëjtën kohë, ajo po shfaq një përzgjedhje asetesh të projektuara për fleksibilitet, duke i mbajtur mundësitë ushtarake të presidentit Trump të hapura nëse ai dëshiron të ndërmarrë veprime përtej shpërthimit të varkave të vogla.
“Aftësitë që ka SHBA-ja u japin zgjedhje politikëbërësve,” tha Seth Jones, një ish-zyrtar i Komandës së Operacioneve Speciale të SHBA-së.
Anijet luftarake përfshijnë tre shkatërrues me raketa të drejtuara, një kryqëzor me raketa të drejtuara, një anije luftarake bregdetare dhe një skuadrilje sulmi amfib me tre anije që mbart rreth 2,200 marinsa.
Që nga e hëna, rreth 8 për qind e anijeve luftarake amerikane të dislokuara globalisht ishin në Karaibe, sipas një gjurmuesi të flotës nga Instituti Detar i SHBA-së. Derisa mbërritën shkatërruesit për të filluar përqendrimin në gusht, e vetmja anije amerikane e pikasur në rajon nga gjurmuesi këtë vit ishte një anije spitalore.
Shkatërruesit janë “shumëpërdorimeshet e ushtrisë për marinën. Ato mund t’i bëjnë të gjitha,” tha një ish-zyrtar i mbrojtjes. Kryqëzori ka aftësi të ngjashme.
Skuadrilja e sulmit amfib “do kishte shumë fuqi aviacioni” dhe “në një skenar vërtet të skajshëm, ato janë ndërtuar që marinsat të shkojnë nga deti në breg,” shtoi ish-zyrtari i mbrojtjes. Këta marinsa mund të kryejnë edhe misione shpëtimi.
Së bashku me B-52-të, dronët MQ-9 Reaper, avionët spiunë P-8 Poseidon, helikopterët sulmues MH-6 Little Bird, helikopterët MH-60 Black Haëk dhe një anije operacionesh speciale janë vërejtur pranë Venezuelës në pamjet satelitore, gjurmuesit e fluturimeve, ose pamjet e postuara në mediat sociale.
MV Ocean Trader është një anije tregtare që u rinovua për t’u bërë një qendër komandimi lundruese e operacioneve speciale, por ende i ngjan një anijeje mallrash. Forcat speciale mund të bëjnë “shumë” nga anija, por prania e saj “më tregon se ne jemi vërtet, vërtet të përqendruar në aspektin e mbledhjes së inteligjencës,” tha ish-zyrtari i lartë ushtarak.
Ata thanë se kishte kaluar shumë kohë që kur ushtria amerikane ishte përqendruar në Amerikën Latine në këtë mënyrë.
“Ne vërtet duhet të sigurohemi që kemi një kuptim të mirë të asaj që po ndodh atje poshtë,” thanë ata.
SHBA ka rihapur bazën e saj detare Roosevelt Roads në Porto Rick për këtë mision, e cila është hera e parë që përdoret që nga mbyllja e saj në 2004.
Me asetet në vend, forcat speciale mund të bëjnë “praktikisht çdo gjë,” tha ish-zyrtari i mbrojtjes. “Këto operacione mund të variojnë nga ‘përgatitja operacionale e mjedisit’, e cila është si zbulimi, deri te misionet shumë të rrezikshme për të kapur një objektiv me vlerë të lartë.”
Operacionet speciale mund të përfshijnë gjithashtu bastisje me varkë ose helikopter, mbikëqyrje, sulme me dron, sulme me raketa, sulme nënujore ose mbledhje të inteligjencës njerëzore.
Por ka kufizime në atë që forcat speciale mund të bëjnë, tha Jones: “Nëse do doje të bëje presion mbi Maduron më gjerësisht, duke e detyruar të largohej ose madje duke u përpjekur ta zëvendësoje, forcat e operacioneve speciale do jenë të dobishme, por vetëm deri në një pikë.”
Figura të opozitës në Venezuelë dhe analistët kanë thënë se besojnë se qëllimi i operacionit është të detyrojë largimin e figurave të larta të qeverisë venezuelase, mundësisht nëpërmjet dorëheqjes ose dorëzimit të organizuar, por me kërcënimin se nëse rezistojnë, ata mund të kapen ose vriten nga forcat amerikane.
Pushtimi i fundit i madh ushtarak amerikan në rajon ishte në 1994, kur hyri në Haiti me mbështetjen e OKB-së pas një grushti shteti ushtarak atje.
Më herët, kur studentët amerikanë të mjekësisë u mbajtën peng në Grenada në vitin 1983, SHBA u përgjigj me anije dhe më shumë se 7,000 ushtarë dhe marinsa, plus elemente të Brigadës së 82-të të Transportit Ajror, njësia e ushtrisë e specializuar në operacionet me parashutë. Qeveria e Grenadës u rrëzua.
Burimi; https://www.ft.com/content/dc10dbae-14e6-4819-97ef-9df7cd1a2d01
