Media Italiane ‘Irpimedia’ ka shkrur një artikull të plotë mbi mafian shqiptare dhe mënyrën sesi ata operojnë dhe dominojnë në Romë.
I pari Shqiptar i cili u përmendet është Dorian Petoku i cili konsiderohet si trafikanti shqiptar më i njohur në Romë po ashtu tregohen dhe lidhejt e personazheve të njhohur ku përmendët dhe këngëtarja Elsa Lila.
Ata analizojnë mënyrën sesi shqiptarët kanë mundur të futen me heshtjen e tyre në Romë, duke u bërë bashkëbisedues të besueshëm të organizatave kriminale të kryeqytetit dhe duke furnizuar sheshet kryesore të trafikut të drogës.
Me një byzylyk elektronik, Dorian Petoku, një nga trafikantët më të njohur shqiptarë të drogës në kryeqytet, po vuan dënimin në një komunitet të vogël shërimi. Pas gati tre vitesh paraburgim – dy prej të cilëve shërbyen në burgjet e atdheut amë – Petoku, emri i të cilit është shkruar bardhë e zi në tre hetimet e prokurorisë së Romës, u lirua nga burgu pas një raporti mjekësor që e shpalli i varur nga droga.
Është rezultati i analizës së njërës prej fijeve të tij, të kryer nga mjekët shqiptarë dhe të konfirmuar nga ata italianë. Ankesat e prokurorisë së Romës për rrezikshmërinë e saj nuk janë dorëzuar. Ashtu siç nuk u dëgjuan dyshimet e hetuesve për një varësi të paparë më parë tek narkotrafikantët shqiptarë të këtij kalibri, të pamësuar me konsumimin e drogës me të cilën merren. Për më tepër, shumë pyesin veten se si është e mundur që ekzaminimi i tij toksikologjik të zbulojë nivele kaq të larta të barnave dhe si arriti të merrte këtë substancë.
Megjithatë, kur ai ishte i lirë, askush nuk do ta bënte këtë pyetje. Sepse kokaina, heroina dhe marihuana janë mallrat e narkotikëve Shqiptarët merren çdo ditë në të gjithë botën. Dhe Dorian Petoku, në Romë, ka punuar mjaftueshëm, sipas hetuesve.
Pas një procesi ekstradim që zgjati dy vjet dhe plot pengesa, ai u dënua me 12 vite në kuadër të operacionit kriminal Grande Junction për trafik droge. Ai filloi të vuante dënimin e tij në komunitetin e rehabilitimit Punto Verde në Morlupo, një qytet disa kilometra në veri të Romës. Pas mbylljes së objektit, në tetor 2022, narkoza shqiptare u transferua në një komunitet tjetër, pranë Mondragone, në provincën e Caserta-s. Dështimi për t’u burgosur në burg dhe rezistenca e ekstradimit të kundërshtuar nga autoritetet shqiptare do ta vendoste Petokun në një Olimp kriminal ku ulen personalitete të njohura të botës së krimit romak.
Të shumtë janë fytyrat e krimit që pas një periudhe të shkurtër ndalimi përfunduan në një qendër shërimi. Mes tyre ishte edhe kreu ultra i Irriducibili Lazio, Fabrizio Piscitelli, alias Diabolik: ai që para se të vritej gjakftohtë më 7 gusht 2019 në parkun e Ujësjellësve në Romë, kishte kontribuar për ta bërë Dorian Petokun kriminel. me trashësi, të aftë për të endur marrëdhënie dhe biznes me organizatat më të fuqishme të pranishme në territorin romak.
Michele Senese gjithashtu përfundoi në komunitet: një emisar i Camorra-s brenda kufijve të unazës, ai është mbiquajtur O’pazzo pikërisht për shkak të raporteve të shumta (dhe të diskutueshme) psikiatrike, me të cilat ai shmangte burgun për një kohë të gjatë. Paraburgimi në një qendër shërimi nuk është i vetmi emërues i përbashkët mes Petokut, Piscitellit dhe Senese. Të tre ratë e krimit romak njiheshin dhe punonin së bashku me një qëllim të përbashkët: të vërshonin me drogë sheshet e drogave të kryeqytetit. Varësia nga droga si një mjet i përshtatshëm
Nga vendi i shqiponjave në Romë
Arben Zogu, Dorian Petoku, Elvis Demçe, Kolaj Orial, Bardhi Petrit dhe Yuri Shelever janë emrat më të njohur të krimit shqiptar në Romë. Të gjithë ishin pjesë e asaj që hetuesit e quajnë tani “banda e Diabolik”, e njohur në lajme si “bateria Ponte Milvio”. Nën hijen e Fabrizio Piscitellit, shqiptarët kishin krijuar një rrjet të gjerë kontaktesh që i lejoi ata të “mbijetonin” edhe pas vdekjes së liderit. Në emër të Diabolik-it vepronin si “rrahës”, duke rikuperuar kreditë e zhvatjes, shisnin drogë në rrugë dhe i siguronin mbrojtje shefit. Por bateria ishte – siç shkruajnë hetuesit – gjithashtu “në shërbim të ‘neapolitanëve’ që u vendosën në Romën veriore, duke përfshirë vëllezërit Esposito, Salvatore dhe Genny, të kryesuar nga Michele Senese”. Në atë kohë ishte Arben Zogu, i njohur si Riccardino. për të koordinuar dhunën skipetara në qytet. Në Acilia, epiqendra e komunitetit shqiptar romak dhe të Lacios, Zogu arriti të bënte biznes me klanin vendas Guarnera, përpara se të pushtonte Romën veriore. Në atë pjesë të territorit në buzë të metropolit, Guarnerat së bashku me Iovinët Kampanianë – ngjitur me klanin Casalesi – imponuan makinat e tyre të fatit në objektet tregtare. Zogu, megjithatë, kontaktet më të rëndësishme në botën e krimit të organizuar i ka pjekur gjatë qëndrimit në burg në vitin 2013. Guarnerat së bashku me Iovinët nga Kampania – ngjitur me klanin Casalesi – imponuan makinat e tyre të fatit në objektet tregtare. Zogu, megjithatë, kontaktet më të rëndësishme në botën e krimit të organizuar i ka pjekur gjatë qëndrimit në burg në vitin 2013. Guarnerat së bashku me Iovinët nga Kampania – ngjitur me klanin Casalesi – imponuan makinat e tyre të fatit në objektet tregtare. Zogu, megjithatë, kontaktet më të rëndësishme në botën e krimit të organizuar i ka pjekur gjatë qëndrimit në burg në vitin 2013.
Kalabrezët
Brenda mureve të burgut në Avellino, Zogu miqësohet me Rocco Bellocco, pasardhës i familjes me të njëjtin emër nga Rosarno, gjithashtu aktiv në Lazio-në e poshtme, me një bastion historik në territoret e Anzios dhe Nettuno-s (bashki të shpërbëra së fundmi për arsye mafioze) . Kjo u zbulua nga një sërë intervistash, të zhvilluara në burg mes viteve 2013 dhe 2014, me kushëririn e tij Petoku, i bindur se, duke folur në gjuhën shqipe, hetuesit nuk mund të gjurmonin përmbajtjen e bisedave të tyre. Zogu pretendon se ka krijuar marrëdhënie me “neapolitanët” dhe “kalabrezët”. Kontakte që mund të jenë të dobishme për kushëririn të cilit i thotë: “Unë shkova për të ngrënë me ta dhe plaku është aty dhe derisa të thotë tretje të mirë nuk mund të ngrihesh nga tavolina… të gjithë kalabrezët janë të tillë. .. por unë jam vetëm me Ata”. Banda është e njohur dhe Petoku është në dijeni të saj. Dhe ai përgjigjet: “Thuaji të vijë të më takojë tek këto… se unë i njoh tashmë”. Në Romë, Bellocco-t bëjnë biznes për shpërndarjen e drogës me anëtarët e klanit sienez dhe me Fabrizio Piscitelli, ndërsa u drejtohen rregullisht shqiptarëve për furnizime narkotike. Edhe pas transferimit nga burgu i Avellino-s në atë të Rebibbia-s, Zogu arrin të mbajë marrëdhënie me eksponentë të ‘Ndrangheta-s, falë kalimit të Belloccos-it “me të burgosur të tjerë kalabrezë të mbyllur në të njëjtin burg”, thuhet në letrat e hetuesve. Por marrëdhëniet e bandave shqiptare janë fluide dhe shkojnë përtej miqësive të Rickardinos. Në Romë, Bellocco-t bëjnë biznes për shpërndarjen e drogës me anëtarët e klanit sienez dhe me Fabrizio Piscitelli, ndërsa u drejtohen rregullisht shqiptarëve për furnizime narkotike. Edhe pas transferimit nga burgu i Avellino-s në atë të Rebibbia-s, Zogu arrin të mbajë marrëdhënie me eksponentë të ‘Ndrangheta-s, falë kalimit të Belloccos-it “me të burgosur të tjerë kalabrezë të mbyllur në të njëjtin burg”, thuhet në letrat e hetuesve. Por marrëdhëniet e bandave shqiptare janë fluide dhe shkojnë përtej miqësive të Rickardinos. Në Romë, Bellocco-t bëjnë biznes për shpërndarjen e drogës me anëtarët e klanit sienez dhe me Fabrizio Piscitelli, ndërsa u drejtohen rregullisht shqiptarëve për furnizime narkotike. Edhe pas transferimit nga burgu i Avellino-s në atë të Rebibbia-s, Zogu arrin të mbajë marrëdhënie me eksponentë të ‘Ndrangheta-s, falë kalimit të Belloccos-it “me të burgosur të tjerë kalabrezë të mbyllur në të njëjtin burg”, thuhet në letrat e hetuesve. Por marrëdhëniet e bandave shqiptare janë fluide dhe shkojnë përtej miqësive të Rickardinos. falë kalimit të Belloccos “të burgosurve të tjerë kalabrezë të mbyllur në të njëjtin burg”, thuhet në letrat e hetuesve. Por marrëdhëniet e bandave shqiptare janë fluide dhe shkojnë përtej miqësive të Rickardinos. falë kalimit të Belloccos “të burgosurve të tjerë kalabrezë të mbyllur në të njëjtin burg”, thuhet në letrat e hetuesve. Por marrëdhëniet e bandave shqiptare janë fluide dhe shkojnë përtej miqësive të Rickardinos.
Edhe Bardhi Petrit, boksieri i mbiquajtur Titi – ish-anëtar i bandës së Diabolik dhe “goditës i lirë” në shërbim të grupeve të tjera kriminale shqiptare aktive në Romë – krenohet me lidhje të rëndësishme në klanin Pelle di San Luca. Petriti, në një telefonatë të përgjuar, thotë se i ka siguruar një kalabrezi strehim në Shqipëri për katër vjet, në shtëpinë e një familjari. Sigurisht që nuk është hera e parë që ndodh. Historikisht, eksponentë të ndryshëm të Sacra Corona Unita dhe ‘Ndrangheta kanë kërkuar strehim në malet përtej Adriatikut.
“E kam pasur edhe një kalabre… për katër vjet… me dajën…” i thotë Petriti bashkëbiseduesit, identitetin e të cilit hetuesit e shpërfillin. “Katër vjet, pastaj erdhi të dorëzohej … sepse në Kasacion (dënimi, redakto ) u ul në gjashtë vjet”. I arratisuri kalabre, gjithashtu i panjohur për hetuesit italianë, po përpiqej të mbante një profil të ulët. “Ai nuk donte rrëmujë… por unë i kam të gjithë kushërinjtë atje në fshat… e dinin që e kisha dërguar atje dhe ai duhej të qëndronte aty, pikë! Në krye të zonës atje”, thotë Petriti.
Petriti u arrestua për herë të fundit në mars 2022 për bashkëpunim me partneritetin e kryesuar nga Arindi Boci (i njohur si Rindi) dhe Glend Burhanaj, aktiv në organizimin dhe menaxhimin e trafikut të drogës në zonat e Acilia dhe Primavalle. Sipas hetuesve, Petriti do të kishte “siguruar kontaktet e blerësve të drogës duke u mbështetur në kalibrin e tij dhe njohjet e tij me figurat kryesore të krimit romak”. Në arrest përfunduan 14 persona: tetë shqiptarë dhe gjashtë italianë. Një demonstrim i qartë i shumëllojshmërisë demografike të grupeve, të cilat kanë nacionalitete të ndryshme brenda tyre: burra dhe gra besnikë ndaj liderit të klanit, të bashkuar megjithatë në ndjekjen e një fitimi të përbashkët.
Edhe Elsa Lila përfundoi në arrest nga DDA e Romës, e akuzuar se kishte luajtur rolin e kontabilistes së organizatës. Me origjinë shqiptare, Lila ishte dy herë pjesëmarrëse në festivalin e Sanremos (2003 dhe 2007) nën qendër të vëmendjes së teatrit Ariston. Në përgjimet i sugjeroi shefit Arindi Boci që të afrohej me shtetarët për të vajosur biznesin. “Nuk kam para të shtetit dhe nuk marr njeri nga shteti që të më kontrollojë… më njohin…”, tha ish-këngëtari, duke iu referuar disa marrëdhënieve që kishte me burra të lidhur me policinë. “E di zemer qe nuk e beson… por duhet nje mik-bashkim i shtetit… sic e di ne shqiperi… mik-bashkimi i shtetit eshte i mire se te shpeton, cfaredo qofte. qeveria, duhet të kesh edhe një të tillë,
Pasardhësi dhe marrëdhëniet me Casamonicas
Me Zogun në burg, është kushëriri i tij që merr frenat e pushtetit dhe zgjeron bollëkun e bashkëpunimeve. Dorian Petoku ishte pak më shumë se 24 vjeç kur trashëgoi skeptrin kriminal në vitin 2013. Dhe ai shfrytëzoi menjëherë rrjetin e ngritur nga Piscitelli në kryeqytet për të zgjeruar kordonin shqiptar të trafikut të drogës edhe jashtë Grande Rosso.
Operacioni Brasil Low Cost , i kryer nga Guardia di Finanza, falë një të infiltruari dhe disa agjentëve të perëndeshës amerikane, jo vetëm që është i denjë për komplotet më të mira të filmave aksion, por gjithashtu tregon aftësinë e Dorian Petokut për të vepruar si ndërmjetës ndërkombëtar: së bashku me serbin Tomas Pavlovic dhe Salvatore Casamonica, një anëtar i familjes homonime të dënuar për krime mafioze gjithashtu në apel, ai synonte të merrte shtatë ton kokainë nga Brazili në Romë. Një ngarkesë me pluhur të bardhë, joproporcionale për qytetin, për një fitim milioner.
Projekti çimentoi treshen: “Këtu punojmë si ekip, secili bën interesat e tjetrit…”, i thotë në fakt të infiltruarit Salvatore Casamonica, duke iu referuar edhe Petokut. Sipas hetuesve, Petoku kishte disponueshmërinë e drogës, Pavlovic u kujdes për transportin në Evropë dhe Salvatore Casamonica duhej ta çonte në Romë, ku më pas do të shitej nga klani.
Të bësh biznes me Casamonicas nuk është për të gjithë. Familja, e cila prej vitesh ka terrorizuar tregtarët e Romës përmes zhvatjeve dhe ekspeditave ndëshkuese, njihet si shumë e mbyllur ndaj grupeve të jashtme, qofshin ata të huaj apo jo. Në letrat e operacionit Gramigna , që çoi në arrestimin e 37 anëtarëve të familjes, figuron vetëm emri i një shqiptari, i cili arriti të cilësohej si “i brendshëm” i klanit. Ai quhet Besim Skarra, i lindur në 1978, i lidhur me Luciano dhe Simone Casamonica. Në emër të tyre ai mori me dhunë “kreditët” e fajdeve dhe zhvatjeve rreth Romës.
Nga Amerika e Jugut në Evropë
“Nëse i hapin këta telefona, do të duhet të ndërtojnë një burg të ri në Romë”, thotë Bardhi Petrit, i përgjuar nga hetuesit. “Ky telefon kushton një mijë euro, e dini…!”, përgjigjet bashkëbiseduesi i tij. “Një mijë e pesë, çdo gjashtë muaj duhet të nënshkruash një kontratë…!”, përgjigjet boksieri. Biseda daton në tetor 2018 dhe në atë kohë eksponenti i baterisë Ponte Milvio është i bindur se një telefon celular i koduar i gjeneratës së fundit mjafton për të qëndruar i sigurt nga veshët kureshtarë.
Hetimet e fundit kanë treguar të kundërtën. Katër vite më vonë, bazat e të dhënave të atyre celularëve me vlerë mbi 1500 euro u cenuan dhe hetuesit përcaktuan një pamje më të qartë të modus operandi dhe marrëdhënieve ndërkombëtare që kishin ndërtuar grupet kriminale shqiptare. Ata patën sukses edhe falë punës së Europol-it, i cili fitoi akses në serverët e koduar të Sky ECC dhe Encrochat, duke fituar qasje në pothuajse 200,000 njerëz në të gjithë kontinentin.
Prania e klaneve shqiptare në gjirin e kryeqytetit është ende një çështje pak e njohur. Falë ekstradimit të Dorian Petokut, furnizues kokaine për disa banda romake, hetuesit synojnë të thellojnë hetimet.
Përsa i përket Romës, me këtë operacion ndërkombëtar u mund banda e Elvis Demçes dhe ajo e ish-kolegut të tij të biznesit, i cili më pas u bë armiku kryesor i tij, Ermal Arapaj, për të cilin u kërkua 20 vjet burg. Në një histori atentatesh të ndërsjella dhe dhune të padëgjuara, Demçe dhe Arapaj nuk janë as të parët dhe as të fundit që përfitojnë nga kontaktet e drejtpërdrejta me agjentët e mëdhenj , bashkatdhetarë, të cilët kontrollojnë rrugët që sjellin kokainën nga Amerika e Jugut në portet e Evropa e Veriut.
Shqiptarët e arrestuar, si dhe ‘Ndrangheta’ e shquar, mezi flasin. Por kur e bëjnë, zbulojnë para hetuesve informacione të vlefshme, si ato të lëshuara nga trafikanti i drogës Erti Kjalliku, i cili ka vendosur të bashkëpunojë me drejtësinë. Sipas asaj që mund të lexohet në raportin e fundit të Mafie nel Lazio , deklaratat e tij ishin thelbësore në kryerjen e operacioneve Aquila nera 1 dhe 2 .
DDA e Romës ka çmontuar kështu organizatën e drejtuar nga Daiu Lulzim, një trafikant droge shqiptar i cili nga Amerika e Jugut, nëpërmjet Holandës, mundi të sillte tonelata kokainë në sheshet e periferive romake, tashmë të kontrolluara nga grupe të organizuara, si ato. të rretheve të San Basilio dhe Tor Bella Monaca. Lulzimi lëvizte ngarkesa në fundet false të furgonëve dhe makinave. Automjetet e ndërtuara me qëllim nga një kolumbian në Madrid. Kishte edhe shtetas italianë për t’i ndihmuar në biznes, ashtu si në rastin e grupit të Bocit. Mes të arrestuarve edhe Fabrizio Fabietti, krahu i djathtë i Diabolik në atë kohë.
Organizatat shqiptare të nivelit të lartë, të shpërndara në të gjithë Evropën, mund të mbështeten te ndërmjetësit dhe korrierët për kartelet kryesore të kokainës në Amerikën e Jugut, falë emisarëve në Ekuador dhe marrëdhënieve të strukturuara me Klanin del Golfo në Kolumbi. Grupet në Europë përdorin më pas bandat e bashkatdhetarëve, të shpërndarë në të gjithë Italinë, për të marrë dhe vendosur kokainën në qytetet kryesore të Italisë. Kanalet e furnizimit të grupeve të ndryshme janë shpesh të njëjta. Bandat e shpërndara në të gjithë territorin, megjithatë, jo gjithmonë komunikojnë me njëra-tjetrën. Bërthamat individuale kanë lidhje të ngushta, shpesh lidhje familjare, por jo gjithmonë ka një rrjet që i lidh ato dhe si “punëtorët” dhe “kuadrot” kanë një shkallë të lartë këmbyeshmërie.Top of Form
Në mënyrë të ngjashme, por në përmasa më të mëdha, veproi karteli i quajtur Kompania Bello , një organizatë kriminale kapilare shqiptare, e kompletuar me një vulë dalluese në paketat e drogës, e aftë për të transportuar tonelata kokainë nga Ekuador në Holandë. Organizata, e koordinuar nga burgu i Kuitos nga trafikanti shqiptar i drogës Dritan Rexhepi dhe e cila komunikonte edhe falë sistemeve të sofistikuara të enkriptimit, arriti të klasifikojë substancën në dhjetë vende të ndryshme.
Në Romë dhe në qytete të tjera italiane, Rexhepi e dërgonte drogën përmes një rrjeti korrierësh. Burri kishte urdhëruar tre nga bashkëpunëtorët e tij të aktivizonin një pikë të re shpërndarjeje droge në kryeqytet në vitin 2017. Një tentakulë tjetër e trafikut të drogës me markë shqiptare në Romë, e mposhtur në fillim nga 84 arrestimet e bëra në shtator 2020 me operacionin ndërkombëtar maxi Los Blancos . Tani për tani Kompania Bello është organizata shqiptare më e afërt me një mafioz që është zbuluar ndonjëherë, por hetuesit edhe nëse nuk kanë prova për momentin, nuk përjashtojnë që të ketë raste të ngjashme.
Kryeqyteti i trafikut të drogës
Roma është unike në mbarë vendin. Tregu i drogës është në fakt jashtëzakonisht i gjerë dhe ka vend për të gjithë në metropol, siç dëshmohet nga raportet dhe hetimet e fundit antimafia nga policia. Për më tepër, marrëdhënia ndërmjet organizatave kriminale është horizontale dhe johierarkike. Secili grup ka një zonë të kompetencës në të cilën mund të imponojë dominimin e tij. Dialogu ka qenë një mjet i domosdoshëm për ruajtjen e të ashtuquajturës pax romana.
“Sgarro” megjithatë ndëshkohet me plumbin e armëve. Kriminelët shqiptarë hynë në Romë të heshtur. Dhe në indiferencë ata bënë ngjitjen e tyre. Ata e bënë këtë duke u përpjekur të mos shkelnin në gishtat e atyre që ishin aty përpara tyre në zonën që grupet e ndryshme arrijnë të furnizojnë me kanale të ndryshme furnizimi. Ka nga ata që vijnë nga familje me një histori të konsiderueshme kriminale në Shqipëri dhe në vend të tyre ka organizata të drejtuara nga trafikantë të rinj droge: ata flasin romanesko, janë rritur në Itali dhe kanë konsoliduar lidhje me klanet vendase.
Gjithnjë e më shumë shqiptarë kanë kontakte në Amerikën e Jugut dhe Evropën Veriore në gjendje t’u garantojnë atyre lëndën e parë. Shitja e kokainës bëhet gjithnjë e më shumë duke përdorur teknikën “e gatuar dhe e ngrënë”, siç e përcaktojnë hetuesit. Do të thotë që ngarkesa tashmë është shitur te organizatat që e shesin në sheshe edhe para se të mbërrinte në Romë. Sapo merren, brenda pak orësh dorëzohen thuajse të gjitha petkat e kokainës dhe paratë mblidhen shpejt. Paratë që shqiptarët pjesërisht i riinvestojnë për të blerë më shumë kokainë dhe pjesërisht, deri pak vite më parë, përfundonin në unazën e pastrimit të klubeve, bareve, restoranteve dhe pompave të benzinës.
Sot klanet shqiptare vështirë se lënë gjurmë të të ardhurave të veprimtarive kriminale: një fenomen që hetuesit e shohin gjithnjë e më shumë në Romë. Të ardhurat e milionerëve sillen në atdheun ku shumë nga agjentët dhe trafikantët e drogës kanë ndërtuar fshatra të tëra dhe resorte luksoze. Pasuritë janë shumë më të komplikuara për t’u arritur me urdhra konfiskimi të natyrës ndërkombëtare.
I fundit i shqiptarëve
Një nga anëtarët e fundit të bandës Diabolik është Elvis Demçe, një autor i shumëfishtë, i cili tashmë kishte vuajtur një periudhë në burg me një dënim të përjetshëm në shkallën e parë – më vonë i liruar nga Gjykata e Assizes të Romës – sepse besohej se ishte vrasësi i Federico Di Meo.
Federichetto – ky është pseudonimi i Di Meo – është me origjinë kalabriane. Në vitin 2013 në Velletri u qëllua me pesë plumba në gjoks dhe në kokë. Një vrasje për pushtimin e hegjemonisë së trafikut të drogës në qytetin e vogël Castelli Romani. Demçe, i akuzuar fillimisht si nxitës i autorit material të atentatit, më pas lirohet nga burgu pasi fakti nuk ekziston.
Megjithatë, hetuesit e dinë aftësinë e tij për dhunë. Gjatë një rrahjeje për kanosje, ai i nxori syrin viktimës që tashmë po vdiste në asfalt. Temperamenti i tij, i vlerësuar shumë brenda bandës së Piscitellit, e bëri atë të bënte biznes me të gjithë botën e krimit romak pas vdekjes së liderit ultra të Lazios, jo vetëm në pjesën lindore të kryeqytetit.
Kur del nga burgu vendos të kthehet në kështjellat e Castelli Romani. Ndërkohë, grupi kriminal i drejtuar nga Ermal Arapaj, dikur shoqërues, tani armik i Demçes, e kishte zëvendësuar atë. Bateria e Arapajt ishte e organizuar mirë – me lidhje në të gjithë Evropën – dhe e aftë të importonte kilogramë e kilogramë kokainë në Itali. Arapaj furnizohej nga disa bashkatdhetarë të pranishëm në Porto S. Elpidio por kishte burra edhe në Gjermani dhe Holandë dhe nëpërmjet një ndërmjetësi kolumbian të quajtur Fajardo Tellez Maribel kishte mundësinë të merrte edhe kokainë në Romë direkt nga Kolumbia. “Duhet të kishte blerë 50 pako (arsyeshëm 50 kg) drogë nga një furnizim total, i destinuar edhe për një grup tjetër, prej 150 pako”, thuhet në shkresat e hetuesve.
Ngritja kriminale e Arapajt përplaset me rikthimin e Demçes që kërkon të rimarrë vendin e punës. Me çdo kusht. I liruar nga burgu, Demçe u kërkon dy njerëzve të tij (me origjinë italiane) që t’i dërgojnë një mesazh elokuent Arapajt: “Ti thuaj… iku i zoti… iku ISIS… tani, shko mbylli të gjithë. lart”.
Dy grupet vijnë menjëherë në konfrontim. Për të larë hesapet Demce planifikon një sërë sulmesh të pasuksesshme. Më 9 korrik 2020, gjashtë nga njerëzit e tij sulmuan Arapajn, i cili shpëtoi veten duke qëlluar mbi sulmuesit. Disa muaj më vonë, më 5 shtator 2020, Demçe provon sërish: njerëzit e tij i vunë zjarrin vilës dhe makinës së Arapajt, por armiku i betuar ikën në Spanjë, duke kërkuar strehim. Nga Gadishulli Iberik ai fillon të planifikojë kundërsulmin e tij, por plani pengohet nga ndërhyrja e policisë.
Mitoman, egoist dhe me iluzionet e plotfuqisë, Demçe kishte gjithashtu qëllimin të planifikonte një sulm së bashku me Alessandro Corvesi – një shkelës i shumëfishtë që bleu sasi të mëdha droge prej tij dhe ua shpërndante me pakicë klientëve të tyre përkatës – kundër prokurorit Cascini.
“Kur të largohem për të rrëshqitur me këtë, do të qëlloj Cascini fori në Piazzale Clodio”, thotë trafikanti i drogës në një përgjim. Francesco Cascini është pjesë e grupit antimafia të gjykatës së Romës, ndërsa vëllai i tij Giuseppe aktualisht është anëtar i Këshillit të Lartë të drejtësisë, i konsideruar përgjegjës për dënimin në shkallë të parë të Demçes për vrasjen e Federichetto.
Jo vetëm dhuna ndaj magjistratëve, por edhe frikësimi dhe shantazhi me kërcënimin e shpërndarjes së videove komprometuese (që do të bëhen): “Këta të tipit Nency (referenca për eskortën, ed ) mund ta bënin me dorë – thotë Demçe në përgjim – A këto bëjnë më shumë dëm sesa gjuajtja, bëni disa video ose keni diçka për t’i shantazhuar dhe për t’i mbajtur pranë topave. Kjo do të ishte më e mira”. Tashmë edhe Arapaj edhe Demçe janë në burg në pritje të gjykimit të tyre.
Gjurmët e gjakut
Prokurorët nuk pësuan asnjë pasojë, por gjurma e gjakut nuk u ndal dhe një tjetër krim i madh pasoi vrasjen e Piscitellit. Në Torvajanica, në bregdetin romak, në uzinën e Bora Borës, më 20 shtator 2020, një vrasës me pagesë vrau me një të shtënë me armë zjarri në pjesën e pasme të kokës, Selavdi Shehajn. Një tjetër dorë eksperte e aftë për të vrarë me gjakftohtësi në mes të ditës, ashtu siç ndodhi me Piscitellin verën e kaluar.
Shehaj ishte 38 vjeç kur u vra. Ai ishte i lidhur me botën e trafikut të drogës, por, ndryshe nga bashkatdhetarët e tjerë, ai nuk ishte një emër kryesor në krimin romak. Sipas hetuesve ai u vra nga i njëjti atentator i Diabolik. E njëjta armë, motiv tjetër.
Më shumë se tre vjet pas vrasjes së Piscitellit, pasi kishin shmangur rrezikun e një lufte më të përgjakshme në Romë, krerët e bandës Diabolik tani janë në burg. Secili prej tyre kaloi nga toger në shef, duke zëvendësuar paraardhësin e tij, i cili përfundoi i arrestuar. Është vetëm çështje kohe që boshllëku që lanë të plotësohet nga grupi i radhës. Rrjeti kriminal ndërkombëtar dhe ganglionet e tij janë gjithmonë aktivë dhe periodikisht personazhe dhe klane të reja marrin në dorë, duke trashëguar makinën e vajosur mirë që i garanton Kryeqytetit një fluks të vazhdueshëm droge.
Që pas arrestimit të grupeve të kryesuara nga Demçe dhe Arapaj, hetuesit kanë vënë re një aktivizim në rritje të kriminelëve shqiptarë të pranishëm në rajonin e Lazios, të cilët shfaqen për arsye të ndryshme në operacionet e reja të kryera në rrethet e kryeqytetit. Në momentin që një shoqatë kriminale përfundon në burg, është gati një qeli e re komplet që shkon nga korrieri në majë. Në fund të fundit, kështu ka qenë gjithmonë. Kur vdes një mbret, në Romë bëhet një tjetër. Edhe kur bëhet fjalë për shqiptarët.
